Recykling surowcowy odpadów z TS
Recykling surowcowy (lub chemiczny), opiera się na reakcjach (chemicznych albo termicznych), polegających na degradacji polimeru (zmniejszenie makrocząsteczki; mniejsza masa cząsteczkowa). W tej metodzie nie uzyskuje się gotowego produktu. Otrzymane materiały można stosować jako samodzielny surowiec albo jako dodatek do, świeżych tworzyw, syntezy nowych materiałów polimerowych, lub innych związków chemicznych.
Zaletą recyklingu surowcowego jest możliwość przeróbki mieszanych TS z pominięciem kosztownej segregacji. Ograniczenia to: stosowanie skomplikowanych instalacji, wysokiej temperatury, ciśnienia i ka-talizatorów oraz ścisła kontrola parametrów. Reakcjami stosowanymi w recyklingu surowcowym są: hydroliza, glikoliza, uwodornianie, piroliza, dehydrochlorowanie, zgazowanie. O metodach dowiecie się więcej odwiedzając stronę dotyczącą auto kasacji. Tylko tam informacje na temat tego co należy zrobić, gdy nasz pojazd nadaje się tylko do recyklingu.
Hydroliza
Stosuje się do miękkich pianek poliuretanowych, które rozkładane są pod wpływem gorącej pary wodnej oraz pod wpływem wysokiego ciśnienia do diamin i polialkoholi. Otrzymuje się surowce, które można ponownie wykorzystać do produkcji nowych tworzyw piankowych. Z uwagi na koszt przetwórstwa i sortowania, metoda nie znalazła szerszego zastosowania w praktyce.
Glikoliza
Poliuretan rozkłada się do ciekłego produktu pod wpływem działania glikolu w temperaturze 200oC. Produkt może zastąpić całkowicie lub częściowo polialkohol w syntezie niektórych poliuretanów. Przetwarzać można twarde i miękkie pianki poliuretanowe.
Uwodornienie
W początkowej fazie zachodzi depolimeryzacja, odzyskuje się chloru w postaci uwodnionego kwasu solnego. Następnie zachodzi właściwy proces uwodornienia; pod ciśnieniem 150-400 barów i w tem-peraturze 380-500oC syntezowane są gazy, tj. metan, etan i propan oraz oleje ciężkie (60-80%).
Piroliza
jest procesem, w którym następuje degradacja polimeru w wysokiej temperaturze i przy niedoborze tlenu odpady TS są nagrzewane w reaktorze do 700-800oC, w wyniku czego powstaje olej oraz frakcje gazowe. Olej poddaje się później rafinacji, natomiast gaz może służyć jako środek opałowy. Czynnikami hamującymi prowadzenie procesu pirolizy są wysokie koszty wynikające z konieczności ograniczenia dostępu tlenu, oraz wysokie koszty produktów.
Dehydrochlorowanie
polega na odzyskiwaniu chlorowodoru i alkanów przez degradację termiczną lub termomechaniczną odpadów tworzyw sztucznych zawierających poli(chlorek winylu) lub poli(chlorek winylidenu). Pozostałość procesu stanowi koks.
Zgazowanie
W dwuetapowym procesie zgazowania wykorzystuje się dwutlenek węgla oraz parę. Proces przebiega przy niedoborze powietrza, oraz w stosunkowo niskiej temperaturze (600-800oC). Wsad – zbrykietowany węgiel brunatny oraz odpady TS przetwarza się w gaz palny i mineralną pozostałość. Gaz może być wykorzystywany energetycznie lub jako surowiec dla przemysłu chemicznego. Produktem syntezy w procesie zgazowania jest metanol. Etapem finalnym zgazowania jest popiół w ilości od 2 do 4%, który może być surowcem do produkcji farb antykorozyjnych.